Dagenlang loop ik er al mee rond. Ik moet het even kwijt. U moet me niet verkeerd begrijpen. Niet dat u nu denkt die Balou heeft last van een geweldige obstipatie. De reden van mijn opgewondenheid heeft niets te maken met mijn dagelijkse boodschappen. Dat lukt over het algemeen nog best. Nee, de reden is van geheel andere aard.
Binnenkort krijg ik namelijk een beeldje dat de kunstenares Marianne Bey speciaal voor en van mij heeft gemaakt nadat ze een boek van mijn baasje had gelezen. Ik weet nog niet precies hoe het beeldje eruit ziet, want ik heb tot nu toe alleen maar een foto gezien op de computer van mijn baasje en dat is voor mij niet genoeg. Ik kijk namelijk met mijn neus. Pas als ik ergens uitgebreid aan gesnuffeld heb, kan ik me er een beeld van vormen. Maar ik werd er wel even zo emotioneel instabiel van, dat ik mijn baasje duidelijk moest maken dat er toch onmiddellijk een kleine boodschap gedaan moest worden. Ik was namelijk totaal verrast en had er helemaal niet op gerekend. Zo’n beeldje kun je denk ik vergelijken met een Oscar, een Emmy of een Louis D’Or in jullie film- en artiestenwereld. Een blijk van waardering voor vakmanschap en voor een bepaalde prestatie. In onze hondenwereld kennen wij zo iets nog niet. Maar daar komt nu dus verandering in met dit kleurrijke beeld. Ik denk dat ik deze onderscheiding in lijn met de namen van bovengenoemde prijzen de “Balou Couleur” ga noemen, tenzij jullie er een betere naam voor weten.
Het is me nog niet helemaal duidelijk waarvoor deze onderscheiding aan mij zal worden toegekend. Er komt niet direct een bepaalde prestatie bij me naar boven. Het zal toch niet te maken hebben met mijn deelname aan het tv-programma “Nachtzoen” van de IKON waarvoor de vorige week de opnames zijn gemaakt. Ik ben al wel vaker op tv geweest, maar dan was het echt in een bijrol. Het ging dan altijd om mijn baasje Kim die dan voor het een of ander geïnterviewd werd en dat gebeurde dan bij ons thuis of op een plekje buiten in de buurt of aan het strand. Ik kwam dan ook wel eens even in beeld, maar mijn rol daarin mag eigenlijk geen naam hebben. Bij het programma “Nachtzoen” was dat toch wat anders. We moesten nu zelf naar de studio in Hilversum komen en er was uitdrukkelijk om gevraagd dat ik mee zou komen. Het leek er dus op dat ook ik een hoofdrol zou krijgen en ik was al bang dat ik dan vooraf in handen van een visagist zou vallen die mijn haar in de krullen zou zetten en mijn gezicht zou poederen. Gelukkig viel dat mee en werd alleen mijn baasje Kim onder handen genomen.
Tijdens de opnames zat mijn baasje (de schrijfster Kim) in een stoel tegenover Annemiek Schrijver (als ik de naam tenminste goed onthouden heb) die met haar in gesprek ging. Ik had mijn eigen kleed meegenomen en neergelegd aan de voeten van mevrouw Schrijver. Met mijn mooiste blik keek ik haar aan, wachtend op de eerste vraag, maar dat was het dan ook wel. Aan mij werd niets gevraagd en op een gegeven moment ben ik dan ook maar gapend weggelopen, want het verhaal van mijn baasje ken ik zo onderhand wel. Mijn rol in het programma was dus weer een bijrol en kan dus niet de reden van de “Balou Couleur” zijn. Bovendien is het programma nog niet uitgezonden. Na lang nadenken kan ik nog maar een ding verzinnen. De Balou Couleur is geen onderscheiding voor een specifieke gebeurtenis, maar het zal wel een waardering zijn voor mijn gehele oeuvre.